CYGAN Jacek. Urodził się w 1950r w Sosnowcu. W1973r. – absolwent Wydziału Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Jednak nie cybernetyka, lecz poezja uczyniła Jacka Cygana osoba znaną i lubianą w całym kraju. Poezja towarzyszyła mu już w szkole średniej, czyli w Liceum im. Emilii Plater oraz w Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie stał się autorem swoich pierwszych tekstów piosenek. Jego piosenki są cudowne, refleksyjne, są poezja śpiewaną. Pisze dla wielu wokalistów tworzących krajową czołówkę. Znana jest artystyczna spółka Jacek Cygan – Ryszard Rynkowski, Cygan pisze teksty, Rynkowski pisze muzykę i jest wykonawcą piosenek. Powstają wówczas takie perełki jak: ,,Dziewczyny lubią brąz’’, ,,Dary losu’’, ,,Za młodzi za starzy’’, ,,Życie jest nowelą’’ i wiele innych. Tę ostatnią piosenkę słyszymy kilka razy w tygodniu, w czołówce każdego odcinka telewizyjnego serialu ,,Klan’’. Piosenki Jacka Cygana pięciokrotnie wygrały Festiwal Piosenki w Opolu. Nie można zapomnieć, że piosenka ,,To nie ja’’ do muzyki S. Carewicza, w wykonaniu Edyty Górniak zdobyła II miejsce na Konkursie Piosenki Eurowizji. Jacek Cygan był również dyrektorem artystycznym Europejskiego Festiwalu Piosenki Dziecięcej. Wydał tom poezji ,,Drobiazgi liryczne’’. Jest autorem dwóch płyt ,,Autobiografia’’. Pisze scenariusze filmowe i telewizyjne. Jego udział w sosnowieckiej kulturze jest znaczący. Współpracuje z zespołem wokalno-tanecznym ,,Kiepurki’’. ,,Piosenka dla Jana Kiepury’’ z muzyką Krzesimira Dębskiego jest prawdziwym rodzynkiem. Na 100-lecie Sosnowca w 2002r. odbył się koncert honorujący trzech wielkich Sosnowiczan, reprezentujących trzy pokolenia – Jan Kiepura – Władysław Szpilman – Jacek Cygan. Jest laureatem nagrody artystycznej miasta w 2003r.
Heinrich (Henryk) Dietel, urodził się 1838 r. Był absolwentem politechniki w Dreźnie i dyrektorem przędzalni w Werdau (Saksonia). W 1878 r. przybył do Sosnowca i założył pierwszą w Królestwie Polskim przędzalnie wełny czesankowej. W jego zakładzie w dwa lata po założeniu pracowało już 6000 osób. W pobliżu powstał neobarokowy pałac otoczony parkiem. Z czasem wybudował również kościół ewangelicko-augsburski i budynek dyrekcji. Z jego inicjatywy na przełomie lat 80. i 90. XX w. powstało osiedle robotnicze. W 1889 r. utworzył początkową Szkołę Aleksandryjską z sześcioma oddziałami. Był również założycielem siedmioklasowej Sosnowieckiej Szkoły Realnej (1894), dla której w cztery lata później ufundował okazały gmach. Wpółfinansował również budowę obu sosnowieckich cerkwi i kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Zmarł w 1911 r., pochowany został we własnym mauzoleum, które znajduje się na cmentarzu ewangelickim.
GODWIN Paul. Urodzony w 1902r w Sosnowcu – muzyk. Paul Godwin jest artystycznym pseudonimem wirtuoza, światowej sławy skrzypka, sosnowiczanina Pikusa Goldfeina. Naukę muzyczną pobierał w Warszawie, Budapeszcie i Wiedniu. Oszałamiającą karierę odniósł w Niemczech i Holandii gdzie osiadł na stałe. Prowadził wiele orkiestr, z którymi koncertował na całym świecie, w tym także w Filharmonii w Warszawie. Dokonał setek nagrań płytowych oraz filmowych (również do filmów W.Disney’a) wg własnego opracowania. Grał również role aktorskie w filmach muzycznych. Najbardziej znane filmy to: ,,Melodie des Herzen’’, ,,Liebeswalzer’’, ,,Liebeskomamando’’. Jego repertuar był wszechstronny, od muzyki rozrywkowej do klasyki. W 1952r. uzyskał obywatelstwo holenderskie. Przez wiele lat grał w ,,Hollandische Streichquartet’’. Uhonorowaniem wielkiej kariery muzycznej był wspólny koncert z legendarny skrzypkiem Jehudim Menuhinem w 1972r. w Amsterdamie. Zmarł 9 grudnia 1982 w Driebergen (Holandia).
KIEPURA Jan (1902 - 1966); śpiewak operowy i operetkowy, aktor filmowy. Urodził się 16 maja 1902 r. w Sosnowcu, był synem Franciszka, piekarza i Marii z domu Neuman. Od 1912 r. uczęszczał do 7. klasowej Męskiej Szkoły Handlowej w Sosnowcu, przemianowanej po odzyskaniu niepodległości w Gimnazjum Państwowe im. Stanisława Staszica. W 1919 r. wstąpił ochotniczo do wojska (I Pułk Strzelców Bytomskich). Brał udział w pierwszym powstaniu śląskim. Podczas wojny polsko – radzieckiej (1920), przez kilka miesięcy przebywał w jednostce Wojskowej w Toruniu i Szkole Podoficerskiej w Grudziądzu. W listopadzie 1920 r. powrócił do szkoły, w której w czerwcu 1921 r. zdał maturę. Od października 1921 r. studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Jednocześnie uczył się śpiewu u Wacława Brzezińskiego. W lutym 1924 r. został przyjęty do Opery Warszawskiej jako adept. Usunięty z teatru po kilku miesiącach, osiadł w Sosnowcu, gdzie ćwiczył śpiew pod kierunkiem Ignacego Warmutha. Debiutował na scenie operowej Lwowa (15 I 1925), a następnie w Operze Warszawskiej (11 II 1925) w Fauście Ch. Gounoda (rola główna). W 1926 r. wyjechał do Wiednia i tam od występów w Staatsoper (Tosca, Turandot G. Pucciniego) rozpoczęła się jego międzynarodowa kariera. Występował m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Buenos Aires, w La Scali w Mediolanie (od 1929), w Kopenhadze, w Metropolitan Opera w Nowym Jorku (od 1938). Do ogromnej popularności Kiepury przyczyniły się występy estradowe oraz udział w filmach muzycznych (m.in. Neapol śpiewające miasto, Dla ciebie śpiewam, Pieśń miłości). Przed II wojną światową koncertował także w kraju, m.in. na rzecz Funduszu Obrony Narodowej. W 1940 r. zamieszkał w Stanach Zjednoczonych, gdzie wraz z żoną, Martą Eggerth (ślub w 1936 w Katowicach) występował również w operetkach (1944 – 46 na Brodwayu w Wesołej wdówce F. Lehara). W latach 1947 – 52 przebywał w Europie Zachodniej. Występował w filmach (m.in. Czar cyganerii, Walc brillante, Kraina uśmiechu) i na scenach operetkowych. Od 1952 r. ponownie przebywał w Stanach Zjednoczonych. W 1958 roku odwiedził kraj – koncertował w głównych miastach Polski. Zmarł 15 sierpnia 1966 r. w swojej posiadłości w Harrison pod Nowym Jorkiem. Pochowany został w Warszawie na Powązkach.
KIEROCIŃSKA Janina (1885 – 1946), zakonnica, „Matka Zagłębia”. Urodziła się 16 czerwca 1885 r. w Wieluniu. W Krakowie, w którym mieszkała w latach 1907-21, wstąpiła do Zakonu Karmelitanek Bosych. Pracowała przy chorych, a następnie jako furtianka, w zakładzie prowadzonym przez siostry Albertanki. W 1915 r. wpisała się do Bractwa Cudownego Praskiego Dzieciątka Jezus. Od 1922 r. była przełożoną i jednocześnie organizatorką w Sosnowcu nowoutworzonego przez O. Anzelma Gądka Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Przyjęła imiona Maria Teresa od św. Józefa. W 1922 r. pracowała z siostrami w zakładach Sielecko – Sosnowieckiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności. Od października 1924 r. Zgromadzenie dysponowało własnym domem przy ulicy Wiejskiej 25 i prowadziło ożywioną działalność na rzecz społeczności zagłębiowskiej. Dla dziewcząt ze środowiska robotniczego siostry założyły pracownię haftu i szycia. Otworzyły ponadto bezpłatną ochronkę z dożywianiem dla dzieci z ubogich rodzin (1925), a w 1931 r. Prywatną Koedukacyjną Szkołę Powszechną. Podczas okupacji siostra udzielała pomocy ludziom zagrożonym utratą wolności i życia. W klasztorze znajdowali schronienie Żydzi, partyzanci, dziewczęta ukrywające się przed przymusowym wyjazdem na roboty do Niemiec. Siostry zorganizowały przedszkole i ochronkę („Dom Dziecka”), w której opiekę znalazły niemowlęta i dzieci więzionych rodziców (także żydowskie), bezdomne sieroty, osoby chore. Dla potrzebujących wsparcia Matka Teresa utworzyła „Kuchnię dla Ubogich” (1941). Troszczyła się również o więźniów obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, którym za pośrednictwem zaufanych osób przesyłała paczki z żywnością i odzieżą. Swoją heroiczną postawą zyskała sobie miano „Matki Zagłębia”. Zmarła w dniu 12 lipca 1946 r. Pośmiertnie odznaczona została medalem „Sprawiedliwy wśród narodów świata” (1992). W 1983 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny Matki Teresy.
